هشدار آمار و ارقام: بسیاری از ایرانیان در حال سبک و سنگین کردن مهاجرت هستند
تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۰۱۸۴۷
روزنامه دنیای اقتصاد در گزارشی از تمایل بسیاری از ایرانیان برای مهاجرت از کشور نوشته و یادآور شده بسیاری از این افراد به دلیل بهبود سطح زندگی قصد مهاجرت دائمی دارند.
بنا به این گزارش؛ بسیاری از ایرانیان حداقل در مرحله سبک و سنگین کردن مهاجرت قرار دارند و درصد کاملا قابل توجهی از افرادی که سرمایه فیزیکی یا انسانی دارند، اقداماتی هم در این مورد انجام دادهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
متن کامل گزارش دکتر حسین عباسی محقق و استاد دانشگاه را در ادامه می خوانید:
در سالهای اخیر که اقتصاد ایران با مشکلات عدیدهای روبهرو بوده است، یکی از مسائلی که به شکل روزافزونی از آن صحبت میشود، مساله مهاجرت است. این مساله در ماههای اخیر که کشور با اعتراضات روبهرو بوده، بیشتر مطرح شده است؛ بهطوریکه برخی از کارشناسان از افزایش مهاجرت نیروهای مولد جامعه ابراز نگرانی کرده و به سیاسیون پیشنهاد دادهاند این مساله را در اولویت قرار دهند.
آنچه در این میان کمتر دیده میشود، مباحث مبتنی بر دادههای آماری است که تصویری روشن از مساله را ارائه کند. بهعنوان مقدمه ارقامی چند درباره مهاجرت را ارائه میکنم.
گزارش مهاجرت سازمان ملل برآورد کرده است که در سال2020 حدود 281میلیون نفر بهعنوان مهاجر زندگی میکردهاند که حدود 6/ 3درصد جمعیت دنیا بوده است. بیشتر این مهاجران، افرادی بودهاند که در پی یافتن کار به کشورهای دیگر رفتهاند. این افراد حدود 700میلیارد دلار برای اعضای خانواده خود در کشور مبدأ فرستادهاند.
هند در صدر کشورهای مهاجرفرست است و آمریکا در صدر کشورهای مهاجرپذیر. آماری که در گزارش مهاجرت درباره ایرانیان وجود دارد، بسته به مرجع و سال مورد مطالعه، ارقامی بین 5/ 1تا 2میلیون مهاجر ایرانی را نشان میدهد.
این تعداد وقتی نسبت به جمعیت سنجیده شود در مقایسه با مهاجران بسیاری از کشورها رقم بزرگی نیست. این نسبت درباره ترکیه و کرهجنوبی و مالزی بسیار کمتر است؛ ولی دو نکته شرایط ایران را کمی متفاوت میکند.
نخست اینکه مهاجرت مقطعی برای کار در یک کشور خارجی که طبق گزارش مهاجرت جهانی منتشرشده از سوی سازمان ملل حدود 70درصد مهاجرتها را تشکیل میدهد، در ایران سهم بزرگی از مهاجرتها را شامل نمیشود. بهعنوان نمونه، نزدیک به 4میلیون مهاجر هندی در امارات متحده عربی و نزدیک به 3میلیون هندی در عربستان حضور دارند.
اکثر این افراد با ویزای کار و برای مدت معین در کشور میزبان هستند نه برای تغییر دائمی محل زندگی. هرچند مردمان کشورهای دیگر هم برای تغییر محل زندگی مهاجرت میکنند، ولی کنار گذاشتن مهاجران کاری تصویر مهاجرت ایرانیان برای تغییر دائمی محل زندگی را برجسته میکند.
نکته دوم تمایل به مهاجرت است. آمار سالنامه مهاجرت ایرانیان نشان میدهد که درصد بالایی از افراد نمونهگیریشده ابراز کردهاند که مایل به مهاجرتند. حدود نیمی از دانشجویان و فارغالتحصیلان برای مهاجرت اقدام یا برای آن برنامهریزی کردهاند. حدود 15درصد هم تمایل به مهاجرت دارند؛ ولی هنوز برای آن کاری انجام ندادهاند. در میان افرادی که مشغول بهکار هستند، مانند کارآفرینان، مدیران و کارکنان، درصد افرادی که تمایل به مهاجرت دارند تقریبا مشابه است؛ ولی بخش بزرگتری از آنها کاری برای مهاجرت انجام ندادهاند.
کمتر از 20درصد افراد گفتهاند که تمایلی به مهاجرت ندارند. علاوه بر این، در میان ایرانیان مهاجر و ایرانیانی که ابراز تمایل به مهاجرت کردهاند، تصمیم قطعی به عدم بازگشت بیش از 80درصد بوده است و درصد بسیار کمی گفتهاند بهطور قطع بازخواهند گشت.
در عمل، درصد بازگشت مهاجران نزدیک به صفر بوده است. برای کشورهایی مانند هند که مهاجران مقطعی با هدف کار به سایر کشورها میفرستند یا کشورهایی مانند عربستان که بر مبنای توافقات بین دولتها دانشجو به کشورهای دیگر میفرستند، درصد تمایل به بازگشت بسیار بالاتر است.
این تصویر از مهاجرت ایران نشان میدهد بسیاری از ایرانیان حداقل در مرحله سبک و سنگین کردن مهاجرت قرار دارند و درصد کاملا قابل توجهی از افرادی که سرمایه فیزیکی یا انسانی دارند، اقداماتی هم در این مورد انجام دادهاند. همچنین آنها مهاجرت را بهعنوان تصمیم به تغییر دائمی محل زندگی و با قصد به عدم بازگشت برگزیدهاند. مهاجرت، بهویژه مهاجرت دائمی هزینهبر است. افراد علاوه بر هزینههای مادی بسیار، هزینههای روانی بالایی برای مهاجرت میپردازند.
مهمترین دلیلی که افراد حاضر به پرداخت چنین هزینههایی میشوند، بهبود سطح زندگی است. بخش بزرگی از بهبود سطح زندگی به افزایش درآمد مربوط است؛ ولی در دنیای امروز، بهویژه در میان جوانان و نیز افرادی که درآمدشان فراتر از سطح حداقلهای لازم برای زندگی است، کیفیت زندگی با عوامل اجتماعی و فرهنگی و سیاسی هم مرتبط است.
آزادیهای فردی که در اعتراضات اخیر نقش برجستهای دارد، گوشهای از این تمایل، بهویژه در میان نسل جوانتر را نشان میدهد. در بعد اقتصادی، عواملی از قبیل کیفیت محیط زیست محل زندگی، برابری فرصتهای کسب درآمد، کیفیت خدمات آموزشی و بهداشتی، کیفیت خدمات ارائهشده از سوی بخش عمومی (حاکمیت به معنای اعم آن) و مانند اینها در تعریف رفاه افراد وارد میشوند و در دسترس نبودن آنها، حتی وقتی که افراد از درآمد بالا هم برخوردار هستند، میتواند انگیزه مهاجرت را فراهم کند.
نکته دیگری که در بسیاری از تحلیلها، بهویژه تحلیلهای ارائهشده از سوی مسوولان غایب است، این است که علاوه بر سطح رفاه، میزان نوسانات آن که میزان ریسک دسترسی به رفاه در آینده را منعکس میکند، در تصمیمگیری افراد نقش بازی میکند.
چه بسا افرادی باشند که با توجه رفاه کنونیشان حاضر نباشند هزینههای مهاجرت را بپردازند. ولی از آنجا که از دائمی بودن این رفاه برای خودشان و نیز برای فرزندانشان اطمینان ندارند، مهاجرت را بهعنوان پوشش ریسک برمیگزینند.
در سالهای اخیر، مشکلات متعدد اقتصادی که در نرخ رشد اقتصادی صفر برای بیش از یک دهه به ظهور رسیده است و اکنون اثرات آن در قالب فرسودگی زیرساختها از جمله کمبود برق و گاز، ظاهر شده است، به همراه تحریمهای سخت که اقتصاد ایران را بهشدت متاثر کرده است، آینده نامعلوم روابط ایران با دیگر کشورها و نیز برخی سیاستهای داخلی همگی دست به دست هم دادهاند و فضایی مبهم و غیرقابلپیشبینی ایجاد کردهاند. همین فضا کافی است که افراد بسیاری گریز از نااطمینانی را در مهاجرت جستوجو کنند.
مهاجرت تصمیمی است که هزینهها و فواید آن فرد به فرد فرق میکند و هر فرد و خانواده بر مبنای ملاحظات فراوان درباره آن تصمیم میگیرد. در سطح جامعه هم هزینهها و فواید متعددی بر مهاجرت مترتب است. مهمترین هزینه مهاجرت برای جامعه این است که سرمایههایی که برای رشد و پرورش افراد صرف شده است، ماحصلشان در جامعه مقصد به ظهور میرسد.
از سوی دیگر، همین که بخشی از جامعه با اتکا به زیرساختهای موجود در کشورهای دیگر میتوانند به فعالیت بپردازند و استعدادهایشان را شکوفا کنند، قابلیتهای زیادی را ایجاد میکند که در صورت استفاده صحیح بهرههای زیادی را نصیب جامعه مبدأ میکند.
بسیاری از کشورهایی که مهاجران زیادی را در دهههای گذشته به کشورهای دیگر فرستادهاند، سیاستهایشان را بر مبنای ارتباط وثیق با مهاجرانشان تنظیم میکنند. نمونه آن استفاده گسترده دانشگاههای برتر ترکیه از اساتید ترک مشغول به کار در دانشگاههای اروپا و آمریکاست.
در عرصه سیاستگذاری، مواجهه تصمیمگیران با مساله مهاجرت نه میتواند انکار آن باشد و نه پیشگیری از آن، به این دلیل ساده که انگیزههای بسیار قوی در شکلدهی به مهاجرت نقش دارد. ایجاد برخی موانع مالی ممکن است در مهاجرت برخی افراد تاخیر ایجاد کند؛ ولی نمیتواند در نهایت تصمیم افراد را متاثر کند.
طرد مهاجران و مانعتراشی در برابر ارتباط آنها با جامعه مبدأ هم تنها محروم کردن بخشی از جامعه از قابلیتهای بخش دیگر جامعه است. اگر تصمیمگیران به این نتیجه برسند که ترک نیروهای مولد جامعه به درجه نگرانکنندهای رسیده است، باید تغییر گسترده سیاستهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را مد نظر قرار دهند.
مهاجرت پدیدهای است به قدمت تاریخ بشر. انسانها هرگاه که نتوانستهاند زندگی مطلوبشان را در یک محل بیابند، آن را در جای دیگری جستوجو کردهاند.
مهاجرت ایرانیان تاکنون بیشتر از آنچه در بسیاری از کشورهای در حال توسعه دیده شده، نبوده است. آنچه باید به دقت زیر نظر داشت روند رو به رشد علاقه به مهاجرت بیبازگشت در گروههای مولد جامعه است.
اما آنچه مایه نگرانی بیشتر است، این است که تصمیمگیران به ریشههای این مساله توجه نکنند و با آن با روشهای تحکمآمیز مواجه شوند. در این صورت فقط مشکلی بر مشکلات موجود اضافه خواهد شد.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: بسیاری از ایرانیان تمایل به مهاجرت کشورهای دیگر مهاجرت ایران برای مهاجرت نشان می دهد هزینه ها داده اند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۰۱۸۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هشدار! به خط قرمز نزدیک میشوید
وگرنه برای اهمیت خیلی از باورها و افکارمان، اسمی نداشتیم که بگذاریم. خط قرمزهای ما در زندگی، تمام آن چیزهایی هستند که برای ما مهم و با ارزش به حساب میآیند و آدمهای دیگر در ارتباط با ما نباید به آن ورود و قبل از آن موضوع همیشه باید توقف کنند، حالا این که چطور ما خط قرمزها را برای دیگران مشخص کنیم و این موضوع را بفهمانیم که آنها نباید از این حدود و ثغور پایشان را آن طرفتر بگذارندهمیشه یک بحث داغ و پرماجراست و امروز میخواهیم یاد بگیریم که چطور این کار را انجام دهیم.تو مهمترینی
ما خط قرمز را برای چه میگذاریم؟ یعنی فلسفه پشت این مرزهایی که برای خودمان میسازیم چیست؟ محافظت بیشتر از خودمان و آسیب کمتر، ما مسئول مراقبت از جسم و روان خودمان هستیم پس باید برای آن تدبیر بیندیشیم. حالا اگر کسی با شنیدن خط قرمز شما خندید، مسخرهتان کرد، ناراحت شد و...شما مسئول احساسات دیگران نیستید و فقط میتوانید با این جواب «این موضوع برای من مهمه و اگر میخوای تو زندگی من باشی باید رعایتش کنی» پاسخشان را بدهید حالا اگر ماندند قدمشان سر چشم، اگر رفتند همان بهتر آدمی که احترام به شما را بلد نیست، از زندگیتان رخت بربندد.
خط قرمزهایت را فریاد بزن
از تنها چیزی که هرگز نباید خجالتزده یا نادم باشیم، گفتن خط قرمزها به آدمهای زندگیمان است. آدمها علوم غیب بلد نیستند و از آنچه در ذهن شما میگذرد و با خودتان قول و قرار گذاشتهاید مطلع نیستند. پس اولین گام برای حفظ این خطوط، بیان آن به صورت قاطع و محکم است. وقتی میگویم محکم و قاطع یعنی با یک لبخند ژکوند در حالیکه نمک به خیارتان میزنید، نگویید: برای من دروغ یک خط قرمز مهم است. قطعا کسی شما را جدی نخواهد گرفت و شاید فقط از ژست شما بعدا برای سرگرمی خودشان استفاده کنند. برای همین موقعیت را بشناسید، حفظ ظاهر کنید و اعتماد و قاطعیت را در کلامتان بگنجانید تا شنیده شوید و به قول قدیمیها، حساب کار دستشان بیاید.
برخورد جدی
اگر کسی خط قرمز شما را رد کرد یا به آن توهین کرد، یک نفس عمیق بکشید و بعد با شماره سه بزنیدش... جدای از شوخی، برخورد شما با این موضوع باید قاطع باشد. اگر شل کنید و زود وا بدهید دفعه بعد بیشتر و عمیقتر خط قرمزتان را رد میکند. مغمومیت و خشمتان را به آنها نشان بدهید و با لحنی جدی به آنها بگویید که این موضوع چقدر برایشان مهم بوده و چقدر از دست او ناراحت و عصبانی هستید، اگر طرف مقابل متوجه خطای خود شد و عذرخواهی و بیان کرد دیگر آن کار را تکرار نمیکند، میتوانید دوباره روابطتان را از سر بگیرید اما بعضی آدمها ممکن است بعد از گفتن شما، از جملاتی مثل«تو زیادی حساسی» «من کاری نکردم» و... استفاده کنند. در اینجور مواقع باید رابطهتان را با آنفرد بازسازی کنید، یعنی یا کمترش کنید یا محدودش کنید یا حذف؛ این دیگر به موقعیت طرف مقابل در زندگی شما و انتخاب شما بستگی دارد.
خط قرمز کمتر، خستگی بیشتر
وقتی از همان ابتدا درروابطمان این خطوط را دقیق ودرست به آنها نشان بدهیم واز آنها درخواست کنیم در ارتباط با ما رعایتشان کنند، بعدا خیالمان راحتتر است و میدانیم که لاقل آدمها اگر شعور اجتماعی داشته باشند ازاین خطوط عبور نخواهند کرد اما اگر برای خودمان این خطها را معین نکنیم ممکن است با رفتارهایی ناراحت شویم واگربگوییم من از این رفتار ناراحتم، شاید جواب طرف مقابلتان این باشد که تو هرگز نگفتی این کار، تو را آزرده میکند و این ماجرا باعث میشود روابطمان بسیار فرسایشی شود و ناگهان زیر همه چیز بزنیم. بنابراین اگر از ابتدا همه چیز را مشخص کنید، کمک میکند رابطه سالمتری را تجربه کنید.
تو باهویتی
احساس هویت و باکفایت بودن یکی از پررنگترین نیازهای ما در طول زندگیاست و تعیین خط قرمزها و حرف زدن راجع به آنها به شما کمک میکند از خودتان در ذهنها تصویر یک انسان با هویت و مستقل خلق کنید. آدمها تازه میفهمند «مثلا فلانی هم برای خودش کسی شده» و این باعث میشود آنها شما را بیش از پیش جدی بگیرند. ساختن خط قرمزهایتان ذاتا شما را مستقل نشان میدهد و شما هم این احساس هویت و استقلال را دریافت میکنید. «این خط قرمز منه» این یعنی من اینقدر بزرگ، مهم و مستقل هستم که بتوانم برای خودم و محافظت بیشتر از جسم و جان و روحم مرزهایی را مشخص کنم و به آدمهای زندگیام این را بفهمانم که این مرزها برای من بسیار ارزشمند و مهم هستند.
خط قرمز من چیه؟
یکی از سؤالاتی که شاید با خواندن این همه فواید و اهمیت تعیین کردن خط قرمز و حفاظت از آن ممکن است برایتان پیش بیاید این است که خط قرمز من چیست؟ چند نکته در این باره وجود دارد که باید موقع تعیین کردن خط قرمزها به آن فکر کنید؛ اول این که چه باورهایی برای من خیلی مهم و مقدس است و من از توهین یا تمسخر آن از نظر روحی آزرده خاطر میشوم، این باورها باید در خطوط قرمز شما قرار بگیرد. نکته بعد این که چه رفتارهایی مرا عذاب میدهد و اصلا برایم خوشایند نیست اگر آدمها در ارتباط با من رعایتش نکنند، فکر کردن به این دو سؤال به شما کمک میکند مرزها و خط قرمزها را براساس افکار و ارزشها و شخصیت خودتان بسازید و از خودتان بیشتر محافظت کنید.